Panie, dziękujemy Ci za Kościół na Górnym Śląsku. Historia naszej wiary jest długa i bogata. Prawda i nadzieja zbawienia, znajomość Boga, który jest Miłością i do którego możemy razem z Tobą mówić „Abba, Ojcze”, dotarła do naszej ziemi i do naszych przodków przeszło tysiąc lat temu, z południa i zachodu, z ust i serc głosicieli Twojej Ewangelii. Niech będą błogosławieni, obdarz ich wieczną nagrodą. Panie, nasza diecezja, nasz katowicki Kościół istnieje już cały wiek. Dziękujemy Ci za jego istnienie, dobro, żywotność, specyfikę. Panie, dziękujemy Ci za jego założycieli, za biskupów i księży, za zakonnice i zakonników, za nasze rodziny i młodzież, za dzieci i za cały nasz lud. Za ludzi chorych, biednych, wykluczonych, bezrobotnych, bezdomnych, jakkolwiek cierpiących – dziękujemy szczególnie. Ci są naszym najdroższym skarbem. Dziękujemy Ci za powołania i kościoły, za parafie i sanktuaria, za dzieła miłosierdzia i diecezjalne media, za seminarium duchowne i wydział teologiczny. Dziękujemy Ci za każdy krzyż nam dany, za wszelkie jego postaci, dzięki którym możemy współcierpieć dla naszego Kościoła z Tobą i z całym Kościołem. I służyć Tobie w zbawianiu świata. Panie, dziękujemy ci za naszych świętych i błogosławionych, znanych i nieznanych.

Prosimy Cię za każdą i każdego z nas, grzesznych – idź za nami do zbawczego skutku, jak za setną owcą. Dziękujemy Ci za wszelkie zbawcze owoce tych stu lat. Panie, posyłaj naszemu Kościołowi Pocieszyciela, Ducha Prawdy. Niech nam przypomina wszystko, co nam powiedziałeś. Prosimy, by nasz Kościół był najgłębiej Twój, by obfitował w dobre i liczne powołania kapłańskie i zakonne,  byśmy byli Ci wierni, by nam nigdy nie brakło wiary, nadziei i miłości. By nasze rodziny były święte, sakramentalne, trwałe i dzietne. Prosimy przez wstawiennictwo naszych świętych patronów, Jacka, Barbary i Floriana, za przyczyną Pani Piekarskiej, Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej, Tej, która w ciągu tych stu lat niełatwych dziejów, zmiennych, bo zarazem wspaniałych i burzliwych, pomagała je zmieniać w historię naszego zbawienia i była dla nas zawsze Causa Nostrae Laetitiae – Przyczyną Naszej Radości. Matko nasza, która pierwsza byłaś Kościołem, posłuszna i pokorna Służebnico Pana, do której Jego Anioł skierował pierwsze słowo naszego zbawienia: bądź pozdrowiona, pełna łaski; zdrowaś Maryjo, raduj się. Pomnij, że nigdy nie słyszano, abyś opuściła tego, kto się do Ciebie ucieka. Bądź Przyczyną Radości z Boga dla naszego Kościoła na przyszłe lata życia i modlitwy, krzyża i świętości. Amen.

Autor: ks. prof. dr hab. Jerzy Szymik